ความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นราวกับมีใครค่อย ๆ สาดเปลวไฟใส่
ความทรมาณที่รังแต่จะเพิ่มขึ้นไปอย่างไม่หยุดยั้ง
ผิวกายที่ได้รับสัมผัสจากมือหนารสอุ่นล้วนมีสร้างความรู้สึกปรารถนา
"อยากได้อะไรมากกว่านั้น"
เมื่อชานยอลจัดการวางเธอที่เบาะหลังเเล้ว เขาก็คอยสังเกตพฤติกรรมของเธอที่เเสดงออกมาอย่างสนใจ ก่อนจะหยิบเจ้าตัวการที่เป็นต้นเหตุให้ร่างบางผิดปกติไปออกมาเพ่งพิจารณาอีกครั้ง
สิ่งนั้นคือน้ำหอมขวดเล็กซึ่งมองดูภายนอกนั้นเเสนธรรมดา แต่ใครเล่าจะรู้พิษสงของมันหากไม่ใช่คนสร้างหรือคนที่กำลังใช้มันอยู่ ณ ขณะนี้
เหตุที่น้ำหอมนั้นไม่สามารถทำอะไรชานยอลได้เพราะว่ายาต้านฤทธิ์ที่เขากินเข้าไปก่อนจะใช้มันกับเธอนั่นเอง ร่างสูงลอบยิ้มให้กับเจ้าขวดน้ำหอมแล้วฉีดมันให้ฟุ้งกระจายในรถของเขาอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็ต่อสายโทรศัพท์หาใครสักคน
"ว่าไงครับ น้องชาย"
"คงไม่ว่านะ ถ้าจะใช้เกินขนาดเยอะหน่อย แต่ขอบคุณจริงๆนะพี่มินซอก หึหึ"
"อยากจะใช้แค่ไหนก็ใช้ไปเพราะมันไม่มีผลข้างเคียงอยู่เเล้ว แต่ที่ต้องระวังก็คือยาต้านที่นายกินเข้าไปจะไม่ได้ผล อีกอย่างคือหลังจากที่ฤทธิ์ของน้ำหอมหมดไปเธอคงจะจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้หรอกนะ"
"ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้นอยู่พอดีเลย"
"เออๆ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ เเต่ถ้าได้ผลอะไรแปลก ๆ กลับมารายงานด้วยก็ดี เผื่อจะได้ปรับปรุงให้ดีกว่าเดิม"
"อือ"
แต่เเค่นี้มันยังไม่ดีพออีกเหรอวะ ชานยอลคิด
เเล้วร่างบางก็กลับมาอยู่ในความสนใจของเขาอีกครั้ง
ร่างกายของเธอคงจะไม่ไหวเเล้วสิ
ภาพที่เขาเห็นคือยัยตัวเล็กที่กำลังปลดเปลื้องเดรสสีขาวออกเพียงเพราะความร้อนที่สุมอยู่ในร่างกายนี้มันเเทบจะระเบิดออกมา เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดและชั้นในลายลูกไม้สีครีมหวาน
สิ่งที่เธอทำอย่างไม่รู้ตัวนั้นก็กำลังแผดเผาความรู้สึกปรารถนาของเขาให้ร้อนขึ้นเช่นกัน
ชานยอลเลียริมฝีปากของตัวเองราวกับเห็นของหวานจานเด็ดอยู่ตรงหน้าเเล้วกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเข้าคร่อมร่างบาง
"อื้อ...ออกไป มันร้อน"
"อยากได้อะไรที่มันร้อนกว่านี้ไหมล่ะ"
"อื๊อ...อะ...ระ...ร้อน"
ร่างสูงเริ่มความสัมพันธ์ด้วยการสัมผัสเรียวขาของเธอ ลูบไล้อย่างแผ่วเบาเพื่อเช็คอารมณ์ของคนตรงหน้า แน่นอนว่าผลนั้นเป็นไปตามที่คาดไว้ ร่างบางดิ้นพล่านทันทีเพียงได้รับสัมผัสอุ่นจากมือของเขา
ในที่สุดความอดทนของชานยอลก็ลดต่ำอย่างน่ากลัว เเต่เขาก็เเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ในขณะที่ใช้มือช้อนคางของร่างบางขึ้นทาบริมฝีปากลง ตักตวงความหวานที่เขาติดใจแม้ลิ้มลองเพียงหนึ่งครั้ง ลิ้นนุ่มตวัดไปมาในโพรงปากตามจังหวะการหายใจของคนทั้งสอง ตรึงเวลาให้เนิ่นนานระยะหนึ่ง เเล้วเขาก็ตัดสินใจถอนริมฝีปากออกมาอย่างพอใจ
ยัยตัวเล็กของเขาวันนี้ช่างร้อนแรงกว่าวันไหน ๆ เพราะเธอดูไม่เหนื่อยเลยเเม้จะผ่านการจูบที่เเสนนาน แถมยังจะเอื้อมแขนมาคล้องที่ต้นคอของเขา มือข้างหนึ่งของเธอเคลื่อนไปจับที่กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มเเละมืออีกข้างก็คลำสะเปะสะปะช่วงบริเวณต้นคอกับไหล่หนาจนอารมณ์ของเขามาพุ่งมากขึ้น
แล้วเวลาก็ดำเนินมาถึงจุดที่น่ากลัวที่สุดของฤทธิ์น้ำหอมเมื่อความร้อนนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการจากคนตรงหน้า เธอฉีกขาออกอย่างเชื่องช้าเพื่อให้ร่างสูงแทรกเข้ามาโดยง่ายจนตอนนี้ร่างกายของคนทั้งสองแนบชิดราวกับจะหลอมรวมกันแล้ว
ต่อให้มียาต้านเเรงขนาดไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เเล้วล่ะ ถ้าเทียบกับเธอคนนี้ฤทธิ์น้ำหอมคงชิดซ้ายไปเลย
รอยยิ้มยั่วยวนนั่น
มือบางที่ลูบไล้ไปตามกลุ่มผมนั่น
ร่างสูงฝังสัมผัสจากริมฝีปากของเขาลงที่ซอกคอเนียนขาวพร้อมกับปลดสายเสื้อในเผยให้เห็นความงดงามที่อวบอิ่มของเด็กสาววัยเจริญพันธุ์ และเขาก็ไม่รีรอที่จะไปหยอกล้อกับมัน
ลิ้นนุ่มที่ตวัดรัวบนเม็ดบัวสีชมพูเป็นเหตุของเสียงครางหวานใส
เขาดูดคลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพียงเพราะอยากจะได้ยินเสียงของเธอ ส่วนมือหนานั้นเลื่อนต่ำลงไปทักทายช่องทางรักอย่างเล้าโลมก่อนจะปลดเปลื้องสิ่งที่ปกปิดมันไว้เเล้วโยนทิ้งไป
ชานยอลถอดกางเกงที่น่าอึดอัดออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นความใหญ่โตที่ขยายขนาดออกมาก
ถ้าเป็นปกติร่างบางคงจะผงะไปเเล้ว เเต่นี่กลับหัวเราะคิกคักก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสเเล้วลูบไล้อย่างเชื้อเชิญ
การเเสดงออกของยัยตัวเล็กทำให้เขาไม่รีรอที่จะสอดใส่มันเข้าไปในช่องรักที่แสนคับแคบของเธอจนมิด
"อ๊ะ!"
หยดเลือดสีแดงสดที่หลั่งออกมานั้นทำให้รู้ว่าเขาเป็นครั้งเเรกของเธอ ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะขยับมันอย่างเชื่องช้าเพียงเพราะกลัวว่าจะฉีกขาดมากกว่านี้
เเต่คงจะไม่ตรงกับความต้องการของยัยตัวเล็กซะแล้ว เพราะความรู้สึกที่เธอรับรู้มีเพียงความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นจากการขยับเข้าออกอะไรบางอย่างเท่านั้น
"พี่ชานยอล...อ๊ะ"
เธอขานชื่อของร่างสูงพร้อมกับแสดงสีหน้าทรมาณปนความเสียวซ่านออกมากเพื่อเรียกร้องอะไรบางอย่างจากเขา
"หือ? ว่าไง"
เขาเปล่งเสียงด้วยความยากเย็นเพราะช่องทางรักของเธอนั้นตอดรัดลูกชายของเขาอย่างหนักหน่วงเหลือเกิน
"อย่าช้า"
เมื่อร่างสูงได้ยินดังนั้นแล้วเขาก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะขยับร่างกายส่วนล่างให้เร็วขึ้น ส่วนเธอที่อยู่ใต้ร่างของเขานั้นเริ่มครางอย่างสุขสม
มือบางเลื่อนไปจิกหลังของร่างสูงเพื่อระบายความรู้สึกที่มีมากเกินไปนี้ เธอเอื้อมเเขนไปโน้มคอร่างสูงลงมาเพื่อมอบจูบอันเเสนร้อนเเรงให้เป็นรางวัล
"ชักอยากจะทำลายเธอแล้วสิยัยตัวเล็ก"
"ก็เอาสิ แล้วมาดูกันว่าใครจะพังก่อนกัน อ๊ะ!"
ชานยอลเพิ่มเเรงกระเเทกเเละเร่งความถี่ให้มากขึ้นจนร่างบางครางไม่เป็นภาษา ค่ำคืนนี้ที่ยาวนานแห่งความปรารถนา
รวมทั้งการเสพสมความสุขของคนทั้งสองที่ไม่อาจจะจบลงง่าย ๆ
'เพราะยาต้านฤทธิ์น้ำหอมที่ร่างสูงกินเข้าไปได้หมดฤทธิ์ลงเเล้วน่ะสิ'
#กลับไปอ่านกันต่อในเด็กดีด้วยนะจ๊ะ
